Une histoire émouvante : Père et fils se rencontrent après 34 ans de séparation

Il est un des rares survivants de cette tragédie où beaucoup, y compris sa femme, ont laissé leur vie.

Repêché par un bateau de pêche thaïlandais après seize heures de nage sans boire ni manger. Un ancien boat-people, rejeté à la mer avec sa femme et d’autres réfugiés par des pirates qui ont gardé son fils, celui qui fut ensuite adopté par une famille de pêcheur, elle-même venait de perdre son premier enfant…
Cependant, vu que ses bourreaux adoraient tellement son bébé, Mr Hao Truong n’arrive toujours pas à croire qu’ils puissent lui faire du mal. Or, il avait raison. Aujourd’hui, son rejeton a 34 ans, marié et ayant deux filles, mais vit toujours chez ses parents adoptifs qui ont su garder le silence sur cette histoire durant toutes ces années.

Enfin, grâce aux services sociaux et de protection civile thaïlandais que ces retrouvailles ont eu lieu après tant de frustration, d’angoisses et de doutes. Mais le fils a dit être content de rencontrer son vrai père mais préférer tout de même rester avec ceux qui l’ont élevé.

Cha con Việt kiều tìm được nhau sau 34 năm bặt tin

Một người đàn ông Việt Nam ở Mỹ, từng bị hải tặc tấn công trong lúc lênh đênh trên biển 34 năm trước, vui sướng tột độ khi tìm lại đứa con trai bị cướp khỏi tay ông lúc chưa đầy một tuổi.

Hai cha con ông Hao Truong (trái) và Kham vui mừng gặp lại nhau ở sân bay Rochester. Ảnh:Washington Post

Tháng 12/1977, ông Hao Truong cùng gia đình đang đi thuyền sang Thái Lan di cư thì bị cướp biển tấn công và cướp thuyền. Sau bốn ngày ở trong tay hải tặc , ông bị bọn chúng đẩy xuống biển và đã may mắn sống sót giữa biển khơi suốt 16 giờ trước khi được một thuyền đánh cá cứu giúp.

Nhiều tuần sau đó, ông Truong lánh tạm tại một trại tị nạn ở Thái Lan và hay tin vợ ông đã mất, thi thể bà trôi dạt vào bờ cùng một nạn nhận khác. Tuy nhiên, ông vẫn một mực tin rằng Kham, đứa con trai mới 7 tháng tuổi của hai vợ chồng ông có thể đã được một ai đó cứu sống và nuôi dưỡng.

Một năm sau, ông Truong sang Mỹ sống cùng một người chú ở Louisiana. Ông Truong lấy vợ khác, sinh thêm 4 đứa con. Ông làm công nhân kim khí để kiếm sống.

Tháng 6 năm nay, Truong hay tin Kham vẫn còn sống và đang ở Thái Lan, ông đã tức tốc quay lại nước này và được một nhân viên xã hội giúp tìm nơi ở của con trai. Kham hiện 34 tuổi, làm thợ mộc, đã có hai con và hiện sống ở tỉnh Surat Thani, Thái Lan.

« Lúc này đây, tôi cảm thấy quá đỗi hạnh phúc và vui sướng », ông Truong nói khi đón con trai sang Mỹ chơi. Rất nhiều họ hàng, người thân và bạn bè của ông Truong cũng đến đón Kham và chia sẻ niềm vui với hai cha con.

« Khi tôi tìm thấy thằng bé ở Thái Lan, tôi đã sống cùng nó gần ba tuần. Giờ thì cha con chúng tôi đã thấu hiểu nhau, không cần phải hỏi bất cứ điều gì cả, cứ như đã thân quen từ rất lâu rồi », Washington Post dẫn lời ông Truong nói trong sự xúc động.

Kham ở chơi tại Mỹ bốn tháng với cha, và cũng đến thăm bà nội ở Texas.

« Tôi không muốn con trai phải xa vợ con nó quá lâu », người cha nói và thêm rằng ông muốn đưa anh sang Mỹ đoàn tụ một ngày nào đó.

Bà Hong Truong, chị gái ông Hao Truong kể rằng trong những ngày bị bọn cướp biển nhốt trên thuyền trước khi đẩy xuống biển, ông Truong nhận thấy bọn chúng dường như rất yêu mến cậu con trai kháu khỉnh của ông. « Đó là lý do tại sao ông ấy không bao giờ nghĩ rằng bọn chúng giết thằng bé », bà nói. Quả thực, Kham được hải tặc trao lại cho một cặp vợ chồng trẻ Thái Lan có con gái không may chết yểu, hai ngày sau sinh.

« Người phụ nữ nhìn đứa bé và đã đồng ý nhận nuôi dù không biết bé từ đâu đến », bà Hong kể.

Anh Ngọc

SOURCE :ICI

Constat : quelques divergences dans les détails entre les deux versions (thaïlandaise et vietnamienne)

[TABLE= »width: 100% »]
[TR]
[TD= »align: left »]พ่อเวียดนามพลัดพรากลูกวัย2เดือน ร่ำไห้ตามหาเจออีกครั้ง

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อคืนวันที่ 29 มิ.ย. นายชูเกียรติ สุวรรณรังษี พมจ.สงขลา พร้อมนายศิริ ทองเอี้ยว ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 3 ต.ประสงค์ อ.ท่าชนะ จ.สุราษฎร์ธานี เดินทางนำรถตู้นายเติง เฮา เวิน (TROUNG HAO VAN) อายุ 53 ปี สัญชาติอเมริกัน เชื้อชาติเวียดนาม เดินทางไปยังบ้านเลขที่ 262 บ้านน้ำดำ หมู่ 3 ต.ประสงค์ อ.ท่าชนะ จ.สุราษฎร์ธานี ของนายสุนทร ขำขาว อายุ 55 ปีและนางละเมียด ขำขาว อายุ 53 ปี ซึ่งตั้งอยู่กลางป่าสวนยางลึกประมาณ 2 กิโลเมตร เนื่องจากทราบว่า บุตรชายคนเดียวของนายเติง ชื่อเล่นว่า เวิน ที่พลัดพรากกันมา 34 ปีอยู่อาศัยกับครอบครัวสองสามีภรรยาดังกล่าว ใช้ชื่อว่านายสามารถ ขำขาว อายุ 34 ปี

ทั้งนี้ เมื่อคณะไปถึงนายสุนทร และนางละเมียด รวมทั้งครอบครัวทั้งหมดอยู่ในสภาพมีสีหน้าเคร่งเครียดและตื่นตกใจ โดยนายคำแหง อ่อนเย็น พมจ.สุราษฎร์ธานี ที่ไปประสานอยู่ล่วงหน้าต้องคอยปลอบโยน เนื่องจากสามีภรรยากลัวนายเติงจะนำตัวลูกกลับไป ขณะที่นายสามารถยืนหลบหน้าอยู่ในห้องนอน

นายชูเกียรติและนายคำแหง ต้องใช้เวลาชี้แจงอยู่ครู่ใหญ่ว่า นายเติงต้องการมาพบหน้าลูกเท่านั้นไม่ได้คิดจะนำตัวกลับไปด้วย นายสุนทรและนางละเมียดถึงกับโผเข้ากอดนายเติงร่ำไห้ออกมาเสียงดังและเรียกให้นายสามารถออกมาไหว้บิดาที่แท้จริง โดยทั้งหมดได้กอดกันร่ำไห้เป็นเวลาอยู่นาน ทำให้เจ้าหน้าที่ร่ำไห้ไปตามๆ กัน

นายเติง กล่าวว่า เมื่อปี 2520 ได้พาภรรยาและลูกชายคนเดียวอายุ 2 เดือนหนีภัยสงครามในเวียดนามอาศัยเรือประมงไทยจะมาขึ้นฝั่งที่ จ.สงขลา แต่เกิดเหตุร้ายห่างฝั่ง จ.สงขลา 40 ไมล์ทะเล จนภรรยาเสียชีวิตและลูกชายมีลูกเรือประมงไทยนำตัวไป ส่วนตนถูกจับตัวส่งเข้าศูนย์อพยพและส่งลี้ภัยไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาจนไม่ได้พบกับลูกอีกเลย โดยได้มีครอบครัวใหม่กับหญิงชาวเวียดนามและประกอบอาชีพธุรกิจทำสเตนเลสกรอบกระจกรถยนต์เก็บเงินตั้งใจจะตามหาลูกที่เชื่อว่าน่าจะยังมีชีวิตอยู่

“เมื่อวันที่ 22 พ.ค.ได้เดินทางมาไทยแจ้งสถานทูต และไปที่จ.สงขลา ถูกหลอกไปสถานที่อันตรายและสูญเสียเงินไปจำนวนมาก คิดว่าคงไม่พบแล้วและจะเดินทางกลับสหรัฐฯ ในวันที่ 30 มิ.ย.นี้ แต่เจ้าหน้าที่ พมจ.สงขลาช่วยประสานจนทราบว่ามีสามีภรรยาเป็นชาว อ.ปากพนัง จ.นครศรีธรรมราช นำลูกตนไปเลี้ยงจึงออกตามมา ผมจำรอยตำหนิที่นิ้วเท้าข้างขวาและรอยปานแดงในร่มผ้าของลูกชายตรงตามที่จดจำมากว่า 30 ปี ดีใจที่ได้พบหน้าลูกยังมีชีวิตและมีครอบครัวมีลูกสาวแล้ว 2 คน ได้ชวนลูกชายและครอบครัวให้ไปเยี่ยมญาติที่สหรัฐฯ ด้วยแล้วแต่จะตัดสินใจ และคงไม่ชวนไปอยู่ด้วยเพราะเข้าใจความรู้สึกพ่อแม่คนไทยที่เลี้ยงดูมา” นายเติง กล่าว

ด้านนายสามารถกล่าวว่า ก่อนหน้านี้ตนก็พอรู้ว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของนายสุนทรและนางละเมียด แต่ไม่รู้ใครเป็นพ่อแม่ ซึ่งทั้งสองท่านเลี้ยงดูตนมาเป็นอย่างดีเป็นพี่คนโตของครอบครัว ตนคงไม่ไปสหรัฐฯกับพ่อเวียดนาม แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุด เพราะเห็นใจที่พ่อมีความตั้งใจออกตามหาตนมาหลายปี

Source : ICI[/TD]
[TD= »align: left »]Share

10

[TABLE= »width: 295″]
[TR]
[TD= »width: 21″][/TD]
[TD][/TD]
[TD= »width: 21″][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD][/TD]
[TD= »width: 100% »][TABLE= »width: 100% »]
[TR]
[TD= »align: left »]

[IMG]http://www.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=online/2011/06/13094353741309455767l.jpg&width=260&height=260[/IMG]

[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[TD][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD= »width: 21″][/TD]
[TD][/TD]
[TD= »width: 21″][/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE= »width: 295″]
[TR]
[TD= »width: 21″][/TD]
[TD][/TD]
[TD= »width: 21″][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD][/TD]
[TD= »width: 100% »][TABLE= »width: 100% »]
[TR]
[TD= »align: left »]

[IMG]http://www.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=online/2011/06/13094353741309455775l.jpg&width=260&height=260[/IMG]

[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[TD][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD= »width: 21″][/TD]
[TD][/TD]
[TD= »width: 21″][/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[TABLE= »width: 295″]
[TR]
[TD= »width: 21″][/TD]
[TD][/TD]
[TD= »width: 21″][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD][/TD]
[TD= »width: 100% »][TABLE= »width: 100% »]
[TR]
[TD= »align: left »]

[IMG]http://www.khaosod.co.th/view_resizing_images.php?filename=online/2011/06/13094353741309455904l.jpg&width=260&height=260[/IMG]

ภาพ : นายเติง เฮา เวิน[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[TD][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD= »width: 21″][/TD]
[TD][/TD]
[TD= »width: 21″][/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[/TR]
[/TABLE]